دستگاه میکسر یک وسیله مکانیکی است که از نیروی مکانیکی و گرانش برای مخلوط کردن یکنواخت دو یا چند ماده استفاده می کند. در طول فرآیند اختلاط، سطح تماس مواد را نیز می توان افزایش داد تا واکنش های شیمیایی را افزایش دهد. همچنین می تواند تغییرات فیزیکی را تسریع کند. میکسرهای معمولی به سه دسته تقسیم می شوند: میکسرهای مایع گازی و ویسکوزیته کم، میکسرهای مایع و خمیری با ویسکوزیته متوسط تا بالا و میکسرهای مواد جامد پودری و دانه ای.

با توجه به اصول کار مختلف، میکسرها را می توان به میکسرهای کنترل شده با جاذبه (مانند میکسرهای استوانه ای، گرانولاتورهای دیسکی و غیره)، میکسرهای همزن (مانند میکسرهای گاوآهن، میکسرهای پارویی، میکسرهای پیچی و غیره) و میکسرهای با برش بالا تقسیم کرد. میکسرهای کنترل شده با گرانش عمدتاً به هندسه های مختلف بدن یا حالت های حرکت مکانیکی برای ایجاد حرکات پیچیده اختلاط مواد در سیستم ذرات تحت تأثیر گرانش خود متکی هستند. میکسرهای همزن اثر اغتشاش قوی تری بر روی مواد ذرات دارند و عموماً از نیروی مکانیکی خارجی برای هم زدن مواد ورودی برای بهبود درجه اختلاط مواد استفاده می کنند. میکسر برشی بالا عمدتاً از پروانه های چرخان با سرعت بالا برای هم زدن شدید مواد دانه ای که روی آن گذاشته شده است استفاده می کند تا اثر اختلاط مواد را به دست آورد. در واقع شکل خاصی از همزن همزن است. میکسرهای متداول عبارتند از میکسرهای چاقوی گلابی افقی، میکسرهای تسمه مارپیچی، میکسرهای بدون جاذبه، میکسرهای نوع V و غیره.